พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อต้องผจญมาร
ณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ในวันที่พระมหาบุรุษตรัสรู้ พระองค์ได้ตั้งสัตยาธิษฐานว่า
“แม้เนื้อและเลือดในสรีระเราจะแห้งเหือดไปหมดสิ้น จะเหลือแต่หนัง เอ็น กระดูกก็ตามที
หากเรายังไม่บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ ก็จักไม่ทำลายบัลลังก์นี้” คือจะไม่ลุกจากที่
พญามารล่วงรู้ถึงความคิดนั้นก็ทนไม่ได้ จึงคิดทำลายความตั้งใจของพระมหาบุรุษให้ได้
พญามารจึงรวบรวมเสนามาร และไพร่พลมารทั้งหมด ยกทัพมาปราบพระโพธิสัตว์
นำโดยเทวบุตรมารขี่ช้างคิริเมขล์สูง ๑๕๐ โยชน์ เนรมิตแขนตั้งพัน ถืออาวุธนานาชนิด
พวกหมู่มารที่เหลือล้วนมีรูปร่างน่าสะพรึงกลัว และมีฤทธิ์มีเดชแตกต่างกันไป
ต่างมุ่งมาจู่โจมพระโพธิสัตว์จากทิศทั้งสี่
ครั้งนั้นพระโพธิสัตว์ถูกทอดทิ้งอยู่เพียงลำพังพระองค์เดียว ไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้
พระองค์ได้นึกถึงบารมี ๓๐ ทัศ ที่สั่งสมมาตลอด ๒๐ อสงไขยกับอีกแสนมหากัปป์
แล้วชี้นิ้วพระหัตถ์ขวาลงไปที่แผ่นดิน ให้พื้นดินอันหาวิญญาณมิได้เป็นพยานของพระองค์
จนสามารถเอาชนะพญามาร
ในยุคของเรา วัดพระธรรมกายคือสถานที่สร้างบุญ บ่มบารมี
พวกเราได้ช่วยกันสถาปนาวัดพระธรรมกายขึ้นมา
สถานที่แห่งนี้ เป็นที่ที่เราได้สร้างมหาทานบารมี
ถวายสังฆทานพระ ๓๐,๐๐๐ วัด ก่อเกิดโครงการตักบาตรพระ ๒ ล้านรูป
สถานที่แห่งนี้ เป็นอาวาสของผู้ทรงศีล ลูกศิษย์นับล้านคนรักษาศีล ๕ เป็นปกติ พระรักษาศีล ๒๒๗ ข้อ
สถานที่แห่งนี้ เป็นสถานที่แห่งการบำเพ็ญเนกขัมมบารมี
เป็นจุดเริ่มต้นโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป มีอุบาสกอุบาสิกาประพฤติพรหมจรรย์
มีพุทธบุตรและสามเณรเป็นเนื้อนาบุญหลายพันรูป
สถานที่แห่งนี้ ก่อเกิดปัญญาบารมี เกิดโครงการสวดธรรมจักรพันกว่าล้านจบ
มีลูกศิษย์ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาสวดธรรมจักรหน้าพระมหาธรรมกายเจดีย์ ทุกวันตลอด ๒๔ ชั่วโมง
มีคนนับล้านมาปฏิบัติธรรมที่นี่ มีผู้เข้าถึงธรรมกายมากมาย
เป็นโรงเรียนพระปริยัติธรรมให้พระเณรได้ศึกษาบาลี
สถานที่แห่งนี้ ก่อเกิดวิริยะบารมี เป็นสถานที่ทำความเพียร ทำให้เรานั่งสมาธิทุกวัน
แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการงานแค่ไหนก็มาสวดธรรมจักรเวียนประทักษิณทุกเย็น
แม้จะมีภารกิจรัดตัวแค่ไหนก็มาปฏิบัติธรรมทุกวันอาทิตย์
สถานที่แห่งนี้ ทำให้เราได้บำเพ็ญขันติบารมี ในวันที่วัดถูกปิดล้อม
เราได้อดทนต่อความหิว ความร้อน ความไม่สะดวกสบาย ต้องทนกับความไม่ยุติธรรม
ได้สร้างบารมีในระดับที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน
สถานที่แห่งนี้ ทำให้เราได้สัจจะบารมี ได้ช่วยกันปิดกองกฐิน
ได้ช่วยกันสถาปนาศาสนสถานทุกแห่งจนสำเร็จ ได้สวดธรรมจักรทะลุเป้าทุกครั้ง
สถานที่แห่งนี้ เราได้บำเพ็ญอธิษฐานบารมี ด้วยการตั้งมโนปณิธานไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
สถานที่แห่งนี้ หลวงพ่อสอนให้เรามีเมตตาบารมี ให้ลูกทุกคนแผ่เมตตา
โดยไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ได้รู้จักให้อภัย เป็นกัลยาณมิตรชักชวนให้คนรอบข้างได้มาทำความดี
เป็นจุดเริ่มต้นเส้นทางสร้างบารมีของใครหลายๆคน
สถานที่แห่งนี้ หลวงพ่อสอนให้เรามีอุเบกขาบารมี มีใจที่เที่ยงธรรม
ทำใจให้ผ่องใสตลอดเวลา ใจไม่เกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งยึดติดต่อกิเลสทั้งปวง
วัดพระธรรมกายคือสถานที่ก่อเกิดกิจกรรมเพื่อสังคมและชาวโลก
สถานที่แห่งนี้เป็นศูนย์กลางของพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย
เป็นแหล่งแห่งเนื้อนาบุญ มีพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบและพระเปรียญธรรมจำนวนมาก
เป็นศูนย์กลางการให้การศึกษาศีลธรรม เผยแผ่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปทั่วโลก
ถ้าไม่มีสถานที่แห่งนี้ก็ไม่มีการบวชพระปีละหลายแสนรูป
ไม่มีโครงการอบรมศีลธรรมเด็กดีวีสตาร์เกือบล้านคน
ไม่มีการส่งกำลังใจและความช่วยเหลือแด่พระ ๓ จังหวัดภาคใต้ทุกเดือน
เพื่อรักษาพระศาสนาที่นั่นไว้
ไม่มีภาพคนมารักษาศีล นั่งสมาธิ ปฏิบัติธรรมทุกอาทิตย์
ไม่มีภาพโครงการดีๆเพื่อพระพุทธศาสนาและการฟื้นฟูศีลธรรมโลกอีกมากมาย
รวมถึงก็ไม่มีเราทุกๆคน
เพราะสถานที่แห่งนี้ ทำให้เข้าใจเป้าหมายชีวิตว่าคือที่สุดแห่งธรรม
มีดุสิตบุรีเป็นที่พักระหว่างทาง
เราเห็นคุณค่าอันไม่มีประมาณของสถานที่แห่งนี้
เราจึงนำใบอนุโมทนาบัตร เป็นหลักฐานการสร้างบารมี ๓๐ ทัศของเรา
มาเป็นพยานประกาศต่อคนทั้งโลกและผู้ที่เกี่ยวข้องว่าเรานั้นคือผู้สถาปนา
และเป็นเจ้าของวัดตัวจริง
ได้โปรดอย่าอ้างเอาความไม่บริสุทธิ์ของเงินบริจาคของคนๆเดียว
มากล่าวหาว่าทุกแผ่นดิน ทุกอาคารสถานที่ของวัดธรรมกายไม่บริสุทธิ์ไปด้วยเลย
วัดพระธรรมกายแห่งนี้บังเกิดขึ้นด้วยมือของพวกเรา หาได้เกิดเพราะคนอื่นไม่
เพราะฉะนั้น หากมีการยุบและให้ทรัพย์สินของมูลนิธิตกเป็นของแผ่นดิน
พวกเราเจ้าของวัดตัวจริงนับล้านคนนี่แหละคือผู้เสียหายที่แท้จริง
🌟ทบทวนโอวาท 🌟
วันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์นี้ ให้เชิญชวนเจ้าของใบอนุโมทนาบัตรมากันเยอะ ๆ ให้เทวดาฟ้าดินทั้งหลาย จะวางอุเบกขาไม่ได้ ต้องเอาอุเบกขาวางแล้วมาร่วมมือกัน มาร่วมแรงร่วมใจกัน ถ้าเทวดาทั้งหลายมีฤทธิ์ทางไหนก็ขอให้ทำเต็มที่ เพื่อรักษาวิชชาธรรมกาย วัดพระธรรมกายเอาไว้
ใบอนุโมทนาบัตรทุกใบนี้ คือ “ส่วนหนึ่งแต่ไม่ใช่ทั้งหมดของหัวใจเรา” ใบโมฯ นี้แค่หนึ่งในล้านของความรู้สึกที่มีอยู่ในหัวใจ ที่รักในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายของเรา นี่แค่เพียงแค่เศษเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่า “ใบโมฯ นี้คือ ทั้งหมดหัวใจของเราแล้ว” เพราะเราไม่อาจจะบอกได้ทั้งหมด เอาแค่ส่วนหนึ่งของหัวใจเรา คือ “ใบโมฯ มาเป็นตัวแทน”
เพราะปัจจัยกว่าจะได้มาแต่ละบาทแต่ละสตางค์ เราต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันทั้งนั้นเลย และชีวิตนี้ก็ถือได้ว่า คือ ที่สุดของทุกคน แต่เราก็เอาชีวิตเป็นเดิมพันในการหาทรัพย์หาอะไรต่าง ๆ มาสนับสนุนงานพระศาสนา เพราะเราเห็นว่า “สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดีที่จะทำให้ชาวโลกทุกคนมีศีลมีธรรม”
ใบโมฯ นี้แค่นิด ๆ หน่อย ๆ แต่ส่วนลึกในจิตใจยังมีอีกเยอะที่เราเอาออกมาแสดงให้เห็นไม่ได้
เพราะฉะนั้น..ในวันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์นี้ ให้มาร่วมกันจุดธูปเทียนจุดความสว่างให้ไปสู่สายตาของชาวสวรรค์ ให้ได้รู้ว่า “มนุษย์ที่มีศีลมีธรรมที่มีดวงปัญญาที่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด รู้ว่าวัดเราทำสิ่งที่ถูกต้องมาตลอดนั้นมีอยู่”
ใบโมฯ ทุกใบสำคัญมาก เราจึงต้องปิดทองผูกสายศีลเอาไว้ เพราะเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามาก ทุกกล่องเป็นส่วนหนึ่งของจิตใจที่สูงส่ง
ดังนั้น..เราจึงต้องปิดทองทุกกล่อง
เพราะฉะนั้น..ในวันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์นี้ ให้เราไปช่วยกันเชื้อเชิญมนุษย์ทั้งหลายให้มากันเยอะ ๆ และไปชักชวนคนที่เป็นเจ้าของใบโมฯ มาด้วยอย่างด่วนจี๋ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องของวัดพระธรรมกายอย่างเดียว แต่เป็นเรื่องของพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ทุกคนจะได้มาช่วยกันปกป้องพระพุทธศาสนา อย่านิ่งดูดายอธิษฐานจิตอยู่ที่บ้านไม่ได้นะ!!!
ที่มาภาพและเนื้อหา
- ชัยชนะครั้งที่ 1 ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ชัยชนะครั้งที่ 1 ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 2
ทบทวนโอวาท - ภาพดี ๆ ๐๗๒ และ ภาพจาก www.dmc.tv และ ภาพจากเพจการบ้าน