โคมดอกบัว

คุณครูไม่เล็ก ต้นแบบนักสร้างบารมี ตอนที่ ๑

แชร์ให้เพื่อนเลย

ประวัติและคุณธรรมของคุณครูไม่เล็ก
ถ่ายทอดโดยพระครูปลัดสุวิทย์ สุวิชชาโภ
บุคคลรุ่นบุกเบิกยุคบ้านธรรมประสิทธิ์
เมื่อวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๖๑
กว่าจะเป็นวัดพระธรรมกายทุกวันนี้..ไม่ง่ายเลย
*บทความมี ๒ ตอน

คุณครูไม่เล็ก ผู้รวบรวมหมู่คณะ

ฉันเป็นคนหนึ่งที่ได้พบกับท่านมาตั้งแต่ต้น
สามารถมีภาพย้อนหลังไปได้พอสมควร
ตั้งแต่พบกับท่านมาถึงปัจจุบันก็ประมาณ ๕๑ ปี
แต่ประวัติของท่านที่เข้ามาสู่หมู่คณะ และจริงๆแล้วก็คือเป็นผู้รวบรวมหมู่คณะท่านหนึ่งทีเดียว
ถ้าถึงปัจจุบันก็ต้อง ๕๒ ปีเต็มๆ
ในประวัติของท่าน จุดเริ่มต้นคือการที่ท่านได้มาพบคุณครูไม่ใหญ่ตอนที่ยังเรียนหนังสืออยู่ที่เกษตรด้วยกัน
ซึ่งคุณครูไม่ใหญ่มักจะชอบพูดถึงวันที่พบกันอยู่เสมอ
ที่พบกันก็คือวันเพ็ญเดือน ๑๒ วันลอยกระทง พ.ศ. ๒๕๐๙
ได้มาสนิทสนมแล้วก็เข้าสู่วิถีการปฏิบัติ
แล้วได้สร้างบารมีร่วมกันต่อมา จนกระทั่งถึงปัจจุบัน
ถ้านับจากวันพบกัน ก็ ๕๒ ปีเต็ม
แล้วปีต่อมาคือปี ๒๕๑๐ ต้นปี
ท่านก็ได้มาพบคุณยายอาจารย์
และเป็นเพราะว่าพบคุณยายอาจารย์นี่แหละ
เลยทำให้ท่านทุ่มเทเข้าสู่เรื่องการปฏิบัติตามแนววิชชาของพระเดชพระคุณหลวงปู่
ท่านวางอย่างอื่นหมดเลย
แล้วเข้าสู่การปฏิบัติตามแนวที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านสอน
การเข้ามาของท่านเป็นการเข้าสู่หมู่คณะและยังเป็นผู้รวบรวมหมู่คณะ
เพราะการเข้ามาของท่าน..ถึงคุณครูไม่ใหญ่..ถึงคุณยายอาจารย์นี่แหละ
หลังจากนั้นน้องๆก็เดินตามท่านเข้ามา
แล้วหมู่คณะเล็กๆที่รักการปฏิบัติธรรมก็รวมตัวเป็นกลุ่มเป็นก้อนขึ้น
ถึงจะผ่านมา ๕๑ ปีก็ยังจำแม่น
เพราะตัวฉันเอง พอเข้าเกษตรได้ประมาณกลางปี ๒๕๑๐
หลังจากนั้นไม่นานก็ได้พบกับท่านทั้งสอง
แล้วก็ได้เดินตามรอยท่านเข้าสู่เรื่องการปฏิบัติ
ได้มีโอกาสเข้าสู่แนววิชชาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านตั้งแต่บัดนั้น
แล้วก็ได้มาพบคุณยายตอนต้นปี ๒๕๑๑ ได้อย่างน่าอัศจรรย์
ท่านยังเป็นมือทำงาน จะเห็นได้ชัดเมื่อเราเริ่มต้นสร้างวัดกัน

คุณครูไม่เล็ก มอบพานมาลัย ให้แก่พระครูปลัดสุวิชชาโภ
พระครูปลัดสุวิทย์ สุวิชชาโภ รับมอบพานบรรจุพระบรมสารีริกภายในพระเกตุองค์พระประธานเพื่ออัญเชิญไปประดิษฐานศูนย์สาขาภายในประเทศ

คุณครูไม่เล็ก ผู้เป็นพี่ใหญ่ของหมู่คณะ

กลุ่มของเรารวมเป็นกลุ่มเล็กๆ ตอนก่อนที่จะมีการสร้างวัดขึ้น
บรรยากาศในปี ๒๕๑๑ นั้น ที่บ้านธรรมประสิทธิ์เป็นบรรยากาศของการที่เราไปปฏิบัติธรรมร่วมกัน
ตอนนั้นยังไม่มีคำว่าสร้างวัด
แต่เคารพยาย เคารพหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่กัน
เคารพทั้งสองท่านเป็นครูของพวกเรา
คุณครูไม่เล็กเปรียบเหมือนเป็นพี่ใหญ่ในหมู่คณะ
คือตัดจากคุณครูไม่ใหญ่ ก็คุณครูไม่เล็กนี่แหละที่ยืนเคียงข้างกันมาตลอด
งานสร้างวัดของเราเริ่มต้นเมื่อคุณครูไม่ใหญ่ท่านบวช
วันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๑๒ เป็นวันที่ท่านบวช
ซึ่งเราถือว่าวันนั้นคือวันธรรมชัย
ถัดจะวันนั้นวันเดียวเท่านั้น บรรยากาศที่บ้านธรรมประสิทธิ์ก็เริ่มปรับ
แต่ปรับจากลึกๆของครูทั้งสองก่อนก็คือ คุณยายอาจารย์กับคุณครูไม่ใหญ่
แล้วหลังจากนั้นบรรยากาศก็มีความรู้สึกว่าจะต้องมีการปรับเปลี่ยน
การปรับเปลี่ยนครั้งนั้นผู้ที่ยืนเคียงข้างในการปรับเปลี่ยนก็คือหมู่คณะเล็กๆที่เป็นลูกศิษย์ยายทั้งชุด
และในลูกศิษย์ของยายชุดนั้นทั้งชุด
คุณครูไม่เล็กเหมือนเป็นพี่ใหญ่อยู่ในทีม

คุณครูไม่เล็ก ผู้นำความสำเร็จหาที่ดินสร้างวัด

หลังจากคุณครูไม่ใหญ่บวช ก็เริ่มมีข่าวออกมาว่า เราจะหาที่สักผืนหนึ่งเพื่อสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมขึ้น
ใหม่ๆก็คิดหาพื้นที่เล็กๆสักผืนหนึ่ง
คุณยายท่านถามคุณครูไม่ใหญ่ว่าอยากได้ที่แบบไหน
คุณครูไม่ใหญ่ก็บอกว่าอยากได้ที่ที่ติดน้ำ เดินทางคมนาคมสะดวก แล้วก็ฟรี
คุณยายท่านก็ตอบว่า..
“ค่ะ”
สำหรับคุณยายนั้นท่านจะมีศัพท์เฉพาะของท่านอยู่คำนึง
เวลานั่งสมาธิ ท่านชอบใช้คำว่า “เข้าที่”
แต่ตอนหาที่นี้ ท่านก็หาที่ในที่
คือนั่งเข้าที่หาที่
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่สำคัญมากนะ เพราะทุกอย่างมันอยู่ในเหตุ
เจ้าของบุญเขามีอยู่ แล้วการที่จะไปถึงได้ง่ายได้เร็ว ก็อาศัยคุณยายนี่แหละ
เพราะฉะนั้นก็ตามหาที่ในที่ ทั้งคุณยายกับคุณครูไม่ใหญ่ท่านตามหาที่ในที่
แต่ข้างนอกก็ต้องมีประกอบเหตุไปด้วย
ผู้นำหาที่ข้างนอก..คุณครูไม่เล็กเรานี่แหละ
คุณครูไม่เล็กพยายามตามหาที่แล้วก็คอยถามคุณยายว่าจะอย่างไร
จนกระทั่งได้ข่าวว่ามีท่านมหาเศรษฐีผู้ใจบุญ มีที่อยู่ประมาณ ๒๐๐ ไร่ อยู่แถวรังสิต
เพราะฉะนั้น
ข้างในก็ตามหา
ข้างนอกก็ทำหน้าที่
คนทำหน้าที่ก็คือคุณครูไม่เล็กและอาจารย์ถวิล วัติรางกูล
ได้ร่วมกันไปหามหาเศรษฐีผู้ใจบุญท่านนี้
ตามไปถึงที่บ้านของท่านซึ่งพอดีเป็นวันเกิดของคุณแม่
เมื่อสัก ๔-๕ วันก่อนได้คุยเรื่องนี้กับคุณครูไม่เล็ก
ได้ถามท่านว่า วันที่ไปบ้านของอาจารย์วรณี ไปวันนั้นเพราะเป็นวันเกิดของคุณแม่หรือ
คุณครูไม่เล็กก็บอกว่า

“ตอนไปวันนั้นยังไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าคุณยายท่านบอกว่าให้ไปวันนี้แล้วจะได้ผล”

คุณครูไม่เล็ก
คุณครูไม่เล็ก

หยาบกับละเอียดประกอบกันนะ
ละเอียด..ยายทำหน้าที่กับคุณครูไม่ใหญ่
หยาบนี่คุณครูไม่เล็กตามหาที่
คุณครูไม่เล็กนี่แหละที่ไปตาม
แต่วันที่ไป ยายบอกให้ไปวันนี้แล้วจะได้
ฉันก็ถามคุณครูไม่เล็กต่อว่า..
ไปวันนั้นแล้วเนี่ย เราไปพร้อมกับคำถามว่าเราจะมาขอซื้อหรือว่าจะมาขอ..
ท่านก็ตอบว่า

ถ้าจะไปบอกว่าไปขอที่ มันก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มกันยังไง
ก็เลยบอกเขาว่าจะมาขอซื้อ แต่ปัจจัยยังไม่ค่อยมี

วันนั้นคือช่วงเริ่มต้นใหม่ๆเลยนะ ปัจจัยยังไม่ค่อยมี สตางค์ยังไม่ค่อยมี
ฉันก็ถามต่อว่าแล้วเป็นยังไงครับหลวงพ่อ
คุณครูไม่เล็กก็บอกว่า

พอเขาได้ยินได้ฟังเขาก็เงียบ

เงียบแล้วยังไง

ก็ไม่ยังไงก็กลับมาตั้งหลัก

ก็ไปกับอาจารย์ถวิล วัติรางกูล
ส่วนคุณวรณีเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของอาจารย์ถวิล ถึงได้ทราบว่าท่านมีแผ่นดินอยู่แถวรังสิต
แล้วคุณครูไม่เล็กก็บอกว่า หลังจากนั้นอยู่สองสามวัน ๓-๔ วัน
อาจารย์วรณีก็เจอกันกับอาจารย์ถวิล
พอเจอหน้าก็คุยกันถึงเรื่องที่จะขอซื้อที่นี่แหละ
แล้วประโยคแรกที่พอคุยแล้วพูดถึงก็คือ

“วันนั้นที่ไปว่าจะขอซื้อที่นะ..ไม่ขาย”

พอบอกว่าไม่ขาย เว้นไว้สักนิดนึง แล้วท่านก็ต่อด้วยว่า..

“คุณแม่บอกว่าจะยกให้”

นี่แหละคือที่มา ที่ทำให้เป็นข่าวมาถึงที่บ้านธรรมประสิทธิ์ว่าจะยกที่ให้
แล้วผู้ที่นำความสำเร็จมาถึงก็คือคุณครูไม่เล็กกับอาจารย์ถวิล วัติรางกูล

การ์ดคำสอนคุณครูไม่เล็ก
การ์ดคำสอนคุณครูไม่เล็ก

โปรดติดตามตอนต่อไป

อ่านคุณครูไม่เล็กต้นแบบนักสร้างบารมีตอนที่ ๒ ต่อตรงนี้

ที่มาภาพและเนื้อหา

ช่อง GBN LIVE
โอวาทจากพระครูปลัดสุวิทย์ สุวิชชาโภ

และ ภาพการ์ดคำสอนคุณครูไม่เล็กจากเพจการบ้านเฟสบุค

และ ภาพจากบล็อกดีๆ 072

 

คิดอย่างไรกับเรื่องนี้